Hejo!
Wreszcie biorę się za ten, już dawno zapowiedziany post. Napiszę dziś o "Pamiętniku narkomanki"

Tytuł: "Pamiętnik narkomanki"
Autor: Barbara Rosiek

Hejo!
Nawiązując do konkursów, które pisałam. Z angielskiego też napisałam najlepiej (13/40 pkt). Z polskiego miałam 9/40. Czyli mogło być lepiej, ale za rok spróbuję znowu.
Oprócz tego u mnie jest dobrze. Oceny są całkiem dobre (parę słabszych się znajdzie). Czytanie mi średnio idzie, ale muszę się zawziąć i skończyć to "Quo Vadis"

Hejo :D
Ostatnim czasem nie pisałam takich postów "o wszystkim i o niczym". Z jednej strony nic się tak bardzo nie działo, a z drugiej samej mi się nie chciało takich pisać (i na ogół nie miałam pomysłu na tytuł posta).

Październik minął mi bardzo szybko i dopiero teraz uświadomiłam sobie, że za kilka dni się kończy (#Geniusz).

Cześć!
Ostatnio polubiłam posty w stylu "X sposobów na...", "X rzeczy, które chcę zrobić". Dziś sama piszę  taki post. :D

Gdy na dworze jest zimno, deszczowo i chmurno, mało komu chce się robić coś pożytecznego, no nie? Najlepiej jest wtedy zaszyć się pod kocykiem z gorącą herbata bądź kakao i czekać aż się ociepli.

Hejo!
Dziś zrobię TAG. Jest dość długi, bo składa się z 50 pytań, ale odpowiedzi będą dość krótkie. Na takie pytania nie uda napisać mi się  referatu. I żeby nie było tak "pusto" dodam kilka obrazków, które mi się ostatnio spodobały.

Hejoł!

U mnie się nic nadzwyczajnego się nie dzieje, ale bardzo chcę mi się pisać. Dziś napiszę trochę jak ja organizuję sobie czas.
Wiele bloggerek przez szkołę nie ma czasu, a ja mam go za dużo. Taką ilość wolnego czasu zawdzięczam jego odpowiedniej organizacji. To dość dziwne, bo uważam się za osobę, która nie jest wybitnie zorganizowana, wiele rzeczy zostawiam na ostatnią chwilę.
 

Hejo!
Jak już wspominałam, przeczytała książkę Holly Webb "Rose". Miałam o niej nie pisać, mimo że jest bardzo, ale poprosiła mnie oto w komentarzu Sylwia (jakby nie mogła w szkole :p). Od niej pożyczyłam tę książkę, więc z tegoż powodu jej ten rozdział zadedykuję.

Hejo!
We wtorek byłam na wycieczce. Pojechaliśmy do Sejmu i Senatu, a potem do Arkadii do kina, by obejrzeć "Miasto 44".
W Sejmie było fajniej niż myślałam! Myślałam, że będzie drętwo i nudno.Oprowadzał nas bardzo fajny poseł. Nawet zaprosił nas na facebooku. :D

 Przejdę do teraz do filmu.

Dzień dobry, cześć i czołem!
Od jakiegoś tygodnia mamy jesień, a dziś zaczął się październik.

Jesień jest ładną porą roku. W sumie to ją lubię. Nie jest jakaś najgorsza  i upływa mi całkiem przyjemnie.

• "Kamienie na szaniec"- A. Kamiński
• "Batoniki Always miękkie jak deszczówka" - M. Fox
• "Romeo zjawi się potem" - M. Fox
• "Jezioro Osobliwości" - K. Siesicka
• "Cz@towanie na chłopaka" - M. Sahler

Hej!
Jak każdy zauważył dziś jest ostatni dzień wakacji.W dzisiejszym poście zrobię ich podsumowanie.

Realizacja planów.

Zrealizowanie planów, o których napisałam  tutaj *klik*, nie udała mi się najlepiej.
Nad morzem byłam i było bardzo fajnie. Wyjazd nam się udał i rodzice chcą pojechać za rok. W morzu się pochlapałam i mogłabym z niego nie wychodzić.

Witajcie.
Niedawno skończyłam czytać "My, dzieci z dworca ZOO". Na temat tej książki miałam nie robić oddzielnej notki, bo chciałam ją "wtopić" w inną. Wyszło jednak inaczej.


Treść książki: Ukazuje ona losy Christiane F., która w wieku 6 lat przeprowadza się ze wsi do Berlina. Dziewczyna jest przyzwyczajona, że dzieci we wsi na ogół się lubią, pomagają sobie i ogólnie są do siebie miło nastawione. Gdy przyjeżdża do miasta przeżywa szok:

Hej.
Kiedyś pisałam, że mam zamiar kupić i przeczytać kontynuację książki Federico Moccia "Trzy metry nad niebem". Jakoś w maju/czerwcu wreszcie ją kupiłam. Zaczęłam czytać czerwcu, a skończyłam w lipcu (czytałam z przerwami na czytanie innych książek).

Okładka książki z przodu

Autor: Federico Moccia
Tytuł: "Tylko ciebie chcę"

Hej!
Dzisiejszy post jest o tym, co robię gdy mi smutno. Być może są osoby, które nie wiedzą co wtedy ze sobą zrobić.

1. Pisanie z kimś.

Kiedy jestem smutna bardzo często z kimś piszę. Są rozmowy, które potrafią polepszyć humor w znacznym stopniu. Nawet jeśli sama rozmowa nawet lekko nie rozweseli, zawsze jest lżej, kiedy się komuś powie o powodzie smutku. Osoba może spróbować nam pomóc, zrozumieć lub rozweselić.

Cześć! :D

Osobiście bardzo lubię filmy, w których są o łyżwiarstwie figurowym. Moimi ulubionymi są "I bądź tu  mądra", o którym będzie ten post, "Księżniczka na lodzie" oraz "Na ostrzu: Goniąc marzenia".

"I bądź tu mądra" jest jednym z filmów, których nie mogę przegapić, nawet gdybym go oglądała tysięcznym raz i znała cały film na pamięć. Chyba każdy ma takie filmy.