Regularność czy pisanie na siłę?

Hej!
Czuję się nieco rozregulowana. Naprawdę. Wpisy są, ale drugi tydzień z rzędu z małym poślizgiem. Nie podoba mi się to. Jak zawsze. Robię znowu tysiąc rzeczy na raz i do tego dwa tygodnie bez laptopa zrobiły swoje. Dużo mniej mnie jest na Instragramie. Znaczy jest tam, ale jakoś z robieniem zdjęć nie jest mi tak po drodze jak wcześniej. Nie mam pojęcia, dlaczego. Chyba teraz życie osobiste wygrywa, trochę sporo rzeczy mam nim do ogarnięcia. Co chwila coś ze studiami - udało mi się plan ułożyć tak, jak chciałam! Więc jest mały sukces. Albo pół sukcesu. Jeszcze OGUN, lektoraty i wf. Będę musiała się mocno ogarnąć i pilnować, jeśli chodzi o naukę, ale myślę, że dam sobie radę z tym wszystkim.

Regularność w pisaniu była dla mnie kiedyś czarną magią. Regularność w czymkolwiek. Wychodziłam z założenia, że nie ma co się zmuszać i pisać na siłę. Ale jeśli pomysły są, to czy zmuszeniem się jest zrezygnowanie z kolejnego filmu na youtubie, odcinka serialu dla czegoś, co sprawia przyjemność? Chyba nie. Przynajmniej nie dla mnie. Wolę mieć dni wypełnione, nie mieć czasu na bezsensowne leżenie, bo napisałabym coś, ale mi się nie chce. Najprościej powiedzieć "niech ci się zachce", ale kto nas zmusi? Jeśli nie my sami, to nikt inny też tego nie zrobi. Czasem po prostu trzeba najpierw usiąść, pomyśleć, co jest ważniejsze, co chcę osiągnąć i jak to zrobić.



Chciałabym napisać, czym budowanie regularności jest dla mnie, ale nie wiem, co jest ważniejsze. Czy nazwać to pokonywaniem słabości? Czy może próbą ogarnięcia się w życiu? Początkiem tego. Bo lenistwo było moją słabością. Każde "nie chce mi się", "jutro", "ja mam jeszcze czas" przeciągało się w tydzień, dwa, robienie wszystkiego na ostatnią chwilę z efektami nie tak dobrymi, jak mogłyby być. Przecież nie muszę, mogę zrobić to, kiedy będzie mi się chciało. Poczeka.
Cieszę się, że jestem na tyle świadoma, że wiem, że najlepsza pora to teraz. Później znowu będą wymówki. Jasne, czasem oświeci nas w szkole na sprawdzianie i nie będziemy mogli pisać, ale zawsze można w notatkach na telefonie zapisać na przerwie. Zawsze jest jakieś, tylko trzeba umieć je dostrzec.

Więc kiedy jest pisanie na siłę?
Gdy nie masz pomysłów i nie wiesz o czym pisać. Chyba przede wszystkim. Czasem można być wypalonym, mieć pustkę w głowie. Zwykle to chwilowe. Czasem może przyjść po długim odwlekaniu. Serio, ja nawet pisząc, potrafię zacząć post, spisać pomysł, a potem długo nic. Nie ruszyć tego, bo uciekło.
Gdy piszesz to, czego nie chcesz, a uważasz, że musisz. Jakieś bezsensowne podążanie za trendami, każdy to robi, to jest modne. Ale po co? Jeśli tego nie czujesz, nie pisz.
To ma Ci sprawiać przyjemność, więc pisz o czym chcesz. A regularność? Pomaga uporządkować czas i znaleźć go więcej na tę przyjemność. Przynajmniej dla mnie. Łatwiej mi jest to ogarnąć, łatwiej mi zwalczyć lenistwo. Do tego uświadomiłam sobie jedno. Dużo przyjemniejsze jest pisanie niż leniuchowanie. Czasem poleżeć trzeba, zrelaksować się, ale nie za często. Nic nierobienie męczy. Im więcej robisz, tym więcej masz siły, żeby dalej to robić. Trzeba się tylko przemóc kilka razy, "zmusić", siąść i to zrobić. Potem będzie łatwiej, a satysfakcja jest jeszcze większa i warta tego.