Trylogia Czasu

Hejo!

W poście o ulubionych książkach (oto on) napisałam, że uwielbiam "Trylogię Czasu" Kerstin Gier. Z racji, że napisałam tam o tej książce dość mało, a sposób w jaki to zrobiłam jest bynajmniej słaby.

Jak nazwa wskazuję seria ma trzy książki:

1. "Czerwień rubinu"

2. "Błękit Szafiru"

3. "Zieleń Szmaragdu"

Zekranizowany dwie części Trylogii. Jeśli się nie mylę, to trzecią część kręcą.

"Czerwień rubinu" dostałam od wujka na Boże Narodzenie 2012. Poostałe dwie części sama sobie dokupywałam.

Autor: Kerstin Gier
Wydawnictwo: Egmont

 

Fabuła

Każdy myślał, że Charlotta Montrose będzie ostatnią podróżniczką w czasie, rubinem. Jej matka, Glenda, uważała, że jest do tego idealna: bystra, inteligentna, mająca klasę. Oczywiście, Charlotta urodziła się w wyznaczony dzień, w rodzinie, w której jest ten gen. Charlotta przez całe życie była przygotowana do tej roli, lecz okazało się, że podróżniczką w czasie jest jej  kuzynka, Gwendolyn Shepherd. Gwen była kompletnie "zielona". Jej dzieciństwo było normalne, nie musiała się uczyć misteriów, sztuk walki, historii w tak dużym stopniu jak jej kuzynka. Jednak w Gwen jest coś wyjątkowego... Widzi zmarłych, przez uważana jest za wariatkę.

Każdy ma wątpliwości czy nowy rubin da sobie radę.  Jej partnerem jest Gideon de Villers, numer 11, diament. Chłopak zachowuje się niezwykle arogancko, grubiańsko, lecz jest nieziemsko przystojny. Po pewnym czasie się w nim zakochuje. Podczas pierwszej podróży w czasie poznaje hrabiego de Saint German, założyciela tajnego Stowarzyszenia Strażników, alchemika. Hrabia także był podróżnikiem, jemu został przypisany szmaragd. Szmaragd nie robi na Gwen dobrego wrażenia (delikatnie mówiąc). Dziewczyna nie jest zachwycona tym, że musi mu służyć, nie ufa mu tak jak inni. W trakcie innych misji spotyka swoją kuzynkę Lucy oraz jej narzeczonego Paula. Oboje są czarnymi owcami wśród strażników i w swoich rodzinach. Gwen drażni fakt, że wszystko wokół niej jest owinięte tajemnicą. Z czasem udaje jej się poznać aż za dobrze... W tym wszystkim pomaga jej przyjaciółka, Leslie Hay.

Moja opinia

Książka jest po prostu świetna. Czyta się ją bardzo przyjemnie. Jeśli się wkręcicie w losy Gwen i Gideona to niektóre rzeczy mogą być dość szokujące. Jeśli się czyta po raz pierwszy, to nie da rady wszystkiego przewidzieć. Uwielbiam Gwen, Gida, Leslie, Xemeriusa oraz Raphaela, ale lubię też ciotkę Maddy, Nicka, Caroline, pana Bernharda. Nie lubię zaś Charlotty, Giordano i Whitmana.

Dzięki "wstawkom", którymi są tajne zapiski Hrabiego, wpisy z Kronik Strażników czy też drzewa genealogiczne dowiadujemy się nieco więcej o tym wszystkim.

Ekranizacje też mi się podobają, choć strasznie się różnią. Filmy są mieszanką wszystkich trzech części. W szczególności bardzo dużo pomieszano w "Czerwieni rubinu".  Aktorzy moim zdaniem też są dobrzy, choć o wiele inaczej wyobrażałam sobie te postaci. Najbardziej odbiega od mojego wyobrażenia Leslie. Postać Gideona także. Z kolei postać pana Whitmana w filmie mnie bardzo wkurza, zaś w książce jest mi on obojętny. Charlotta w filmie nie jest moim zdaniem tak bardzo wkurzająca jak w książce.

W filmie główne role grają: Jannis Niewöhner i Maria Ehrich (na zdjęciu obok).

Bardzo bym Wam chciała wypisać różnice między książką, a filmem lecz niestety zdradzę wtedy zbyt dużo. W sumie to i tak dość dużo napisałam.


Kilka cytatów:

"- Gotowa, Gwendolyn? - zapytał w końcu. Uśmiechnęłam się do niego. 
- Gotowa, jeśli i ty jesteś gotów." - Kerstin Gier "Czerwień Rubinu"

"Zmarłych się nie boję. W odróżnieniu od żywych ludzi, jak wiem z doświadczenia, nie mogą nic człowiekowi zrobić." -  Kerstin Gier "Błękit Szafiru"

"- [...] Ale dżentelmen nie rozmawia o takich sprawach. - Zgodziłabym się na taką wymówkę, gdybyś był dżentelmenem." - Kerstin Gier "Błękit Szafiru"

"Broń, z którą człowiek nie umie się obchodzić, zostaje z reguły użyta przeciw niemu." - Kerstin Gier "Błękit Szafiru"

"W rzeczywistości serca są zrobione z całkiem innego materiału. Naprawdę, możesz mi wierzyć. [...] Chodzi o materiał znacznie bardziej plastyczny i nietłukący, który zawsze odzyskuje swój pierwotny kształt. Wykonany wedle tajnej receptury. [...] Marcepan!" - Kerstin Gier "Zieleń Szmaragdu"

"[...] odgryzł mi kawałek serca. I oskubał je z całej czekolady." - Kerstin Gier "Zieleń Szmaragdu"

Jeden "wiersz" z tajnych zapisków.

  
To dziś na tyle. Do zobaczenia! :D