Krytyka

Hej!

Od kilku tygodni zbieram się, aby napisać ten post. Przyznam szczerze, że główny bodziec jest taki sam jak w przypadku posta Gabrysi o gównoburzach. Doszło do tego parę innych sytuacji, które uświadamiają mnie, że ludzie nie wiedzą, co to krytyka. Przeważnie uważają, że jest wyrażanie swojej negatywnej opinii, patrząc po ich zachowaniu i obrazkach z internetu, które niestety są dość popularne.

To co napiszę w tym poście nie tyczy się wszystkich ludzi, tylko jakiejś jej części, która jest dość liczna.

Czym więc jest krytyka zdaniem cioci Wikipedii?

Krytyka  – analiza i ocena dobrych i złych stron z punktu widzenia określonych wartości (np. praktycznych, etycznych, poznawczych, naukowych, estetycznych, poprawnych) jako niezbędny element myślenia.

No właśnie...

Naprawdę śmieszy mnie taki sposób myślenia, jaki jest na powyższych obrazkach. Krytykę pokazują tylko jako pokazanie, skomentowanie negatywnych cech. Pierwszy obrazek gdyby nie to nie byłby zły. Z kolei drugi obrazek jest jeszcze lepszy. Czemu ktoś od razu zakłada, że krytykujemy tylko coś, czego nie znamy? Dlaczego zabrania powiedzenia "nie podoba mi jak ktoś postępuję", ale też "on/ona wydaje się być fajny/a"?

Nie lubię takiego podejścia. "Nie wolno ci mnie krytykować/oceniać". Zauważyłam, że tak krzyczą osoby, które są łase na pochlebstwa. 

Pokaże Wam to na przykładzie rysunku wrzuconego do internetu. Wyrazisz się negatywnie, nawet kulturalny sposób zwrócisz uwagę, że coś nie wygląda za dobrze, inna rzecz wyszła komuś lepiej, może i podasz radę, a w najlepszym przypadku zostaniesz zignorowany. Możesz zostać za to ochrzaniony, "zrób coś lepiej", "nikomu nie wolno nikogo krytykować" i tym podobne niezbyt miłe odpowiedzi. A chwilę później ktoś stwierdzi "ojejku <3 to jest cudowne! Nie przejmuj się" i w odpowiedzi dostanie "kochany/a <3 dziękuję". Czasem nawet dochodzi do tego "ojej! nie przesadzaj, to jest brzydkie". I w tym momencie nasuwa się pytanie? Skoro to jest brzydkie, to po co pokazujesz gdziekolwiek, jeśli nie chcesz rad i dlaczego naskakujesz na kogoś, kto też uważa, że to jest nieładne.

 
Ostatnio też mnie zaskoczyło, kiedy ktoś spytał, co może się w nim komuś nie podobać. Dostał odpowiedź miłą, kulturalną i co? Obraził się. Zastanawiałam się, czego ta osoba oczekiwała? "Misiu! Przejmuj się jesteś idealny! To z nim jest coś nie tak! Nie doceniają cię!"? Byłam zdziwiona, że są tacy ludzie. Pytasz się, to musisz być przygotowanym na każdą odpowiedź.

Wydaje mi się, że takich ludzi jest dużo i często można ich spotkać. Dla mnie są po prostu śmieszni.

Rozumiem, że można zareagować chamsko na chamstwo, kiedy się zirytujemy, ale nie na zwykłe, kulturalne opinie. Nie krzyczeć też, że nie wolno krytykować, a jednocześnie skakać z radości, gdy dostanie się komplement, bo to też jest krytyka. Albo nie uznajemy krytyki wcale, ale godzimy się z tym, że ktoś może skomentować coś pozytywnie i negatywnie, bo ma do tego prawo, może mieć własne zdanie.

Na koniec chciałabym podziękować Nanie za wywiad, który ze mną przeprowadziła. Jeśli ktoś jest zainteresowany pozostawiam tutaj link (klik).