Książka czy film?

Hej!

Znacie to uczucie, gdy ktoś podczas rozmowy o jakiejś historii książkowej mówi "O! Oglądałem to!"? Cóż... Ze mną jest odwrotnie. Moi znajomi oglądają filmy, a ja czytam książki. Sama z siebie filmy oglądam dość rzadko, nie umiem się na nich skupić i muszę mieć jakąś większą ochotę. A filmowe nowości? Jeszcze rzadziej, bo zwykle stawiam na coś, co już widziałam, z sentymentu czy dla przypomnienia albo na ekranizacje, więc historia jest już mi znana.

Ogólnie ekranizacje nie są dla mnie czymś zbędnym. Fajnie jest porównać swoją wizję bohaterów, książki, świata z czyjąś inną. Jest to bardzo obrazowe. Czasem może się to nie zgadzać z naszym wyobrażeniem. Dodajmy do tego, że nie wszystko da radę pokazać. Część rzeczy będzie usunięta, a część niemożliwa do okazania

Dla mnie ekranizacje dzielą się na trzy podstawowe grupy. Pisząc ten post zauważyłam, że dużo zależy od wykonania. W jednym filmie to razi, nie pasuje, a w drugim jest okej i można na to oko przymknąć, mimo że błędy są dość podobne.

1. Jest dobrze. Nie narzekam.

Czyli po prostu te ekranizacje, które mi się spodobały i nie odbiegały jakoś bardzo od książki.

Jako przykład mogę podać wszystkie części Harry'ego Pottera. Jasne są różnice, ale jest na tyle dobrze wyreżyserowane, że ogląda się z przyjemnością, a efekty specjalnie robią wrażenie.

Zazwyczaj też nie narzekam na ekranizacje książek młodzieżowych jak "Gwiazd naszych wina" czy "Zostań, jeśli kochasz".

To wszystko było po prostu i dobrymi filmami, i niezłymi ekranizacjami w moim odczuciu.

2. Jako film jest spoko, ale ekranizacja...

Różnice są dość znaczące, ale całość zostaje tak zmontowane i zrealizowane, że historia dalej jest spójna i przyjemnie się ogląda.

Do tego należą ekranizacje "Trylogii Czasu", gdzie zgadza się główny zamysł - podróże w czasie, bohaterowie (ale nie wszyscy). Zostały wykorzystane wszystkie wątki, a nawet dialogi! Więc czemu to jako ekranizacja wypada gorzej?

Wszystko jest po prostu pomieszane. Seria ma sens i, jak już napisałam, jest spójna, ale w "Rubinrot" są sytuacje z całej trylogii i na przykład wnioski, do których doszli się w trzeciej części książki. W "Safirblau" wykorzystali już prawie wszystkie wątki książkowe, a przez to w "Smaragdgrun" wprowadzono dużo nowych rzeczy. Nie mogę ich nazwać złymi filmami. Wyszły moim zdaniem dobrze, ale brakuje tej książkowej chronologii zdarzeń.

3. Zabierzcie to ode mnie!

Coś, co jest po prostu złe i  podejrzewam o napisanie scenariusza w oparciu o opis z tylnej okładki. Różnice są tak duże, dużo rzeczy jest pominiętych i kluczowe kwestie zostają zmienione.

Tutaj pierwsza na myśl zawsze przychodzi mi "Zbuntowana", kontynuacja "Niezgodnej". Przyznam się, że tak mi się nie spodobał, że wyrzuciłam go z pamięci, ale kilka rzeczy mogę podać. Przykładowo zmieniono tutaj ilość frakcji, których cechy wykazywała Tris. W pierwszej części było, że ma cechy Erudytki, Altruistki i Nieustraszonej. Zmieniono też całkowicie zakończenie. W polskiej wersji językowej zmieniony nazwy frakcji. Zmiana tak ważnych rzeczy po prostu odebrała mi przyjemność z oglądania tego. 

Mogłabym dodać tu jeszcze dwie kategorie. Pierwsza to brak kategorii, czyli filmy, dzięki którym odkryłam daną książkę i nie umiem ich obiektywnie ocenić. 

Druga to ekranizacje lepsze od książki. To nie tak, że nie trafiłam na taki przypadek. Chciałam go nawet tutaj podać i to zrobię, ale po prostu ten przykład nie jest najlepszy.

To "Love, Rosie". 

Jaką on ma przewagę nad książki? Jest dla mnie przyjemniejszy w odbierze i wzbudził we mnie o wiele więcej emocji niż książka. Dużo więcej też pokazuje, bo w książce mamy tylko listy, maile i wiadomości z chatów, przez co brakowało mi zwykłych dialogów i wszystkich opisów otoczenia. To co, w takim razie, jest źle? Dużo zmian i dużo wątków pominiętych, skupiono się głównie na Rosie, Alexie i Katie.